Έγκριση Εθνικής Στρατηγικής για τη Βιοποικιλότητα

 Δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 2383 Β’/08-09-2014 η Υ.Α. 40332/14 Υ.ΠΕ.Κ.Α. «Έγκριση Εθνικής Στρατηγικής για τη Βιοποικιλότητα για τα έτη 2014-2029 και Σχεδίου Δράσης πενταετούς διάρκειας», με την οποία εγκρίθηκαν η Εθνική Στρατηγική δεκαπενταετούς διάρκειας, καθώς και το πενταετές Σχέδιο Δράσης, για τη Βιοποικιλότητα.

Η ανάπτυξη Εθνικής Στρατηγικής, σχεδίων ή προγραμμάτων για τη διατήρηση και αειφορική χρήση της βιολογικής ποικιλότητας προβλέπεται από τη Διεθνή Σύμβαση για τη Βιολογική Ποικιλότητα (άρθρο 6), η οποία κυρώθηκε με το Ν 2204/1994.

Η εθνική στρατηγική και το αναλυτικό σχέδιο δράσης αποτελούν βασικά εργαλεία διαχείρισης της βιοποικιλότητας και καθορίζονται από το Ν3937/11 «Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις» (άρθρο 17 παρ.3^α). Πλαίσιο για τη χάραξη της Εθνικής Στρατηγικής για τη Βιοποικιλότητα αποτελούν:

• οι επιστημονικές διαπιστώσεις για τον πλούτο και την αξία, αλλά και τις πιέσεις και απειλές στη βιοποικιλότητα της Ελλάδας,
• το νομικό πλαίσιο που δεσμεύει την ελληνική πολιτεία – εθνικό, διεθνές και Κοινοτικό – συμπεριλαμβανομένου αυτού που εναρμονίζει στο δίκαιο της χώρας μας διεθνείς και περιφερειακές συμβάσεις και ευρωπαϊκές οδηγίες,
• το στρατηγικό πλαίσιο, όπως οριοθετείται από διάφορα εθνικά, κοινοτικά και διεθνή κείμενα, τα οποία η χώρα μας έχει ενστερνιστεί,
• το σύνολο των γενικών αρχών που θεωρούνται εκ των προτέρων αποδεκτές, καθώς προκύπτουν από τις ηθικές επιταγές, τις εθνικές μας ανάγκες και δυνατότητες, και τις επιστημονικές προσεγγίσεις.

Το όραμα της Εθνικής Στρατηγικής για τη βιοποικιλότητα, με ορίζοντα το 2050 είναι: η βιοποικιλότητα στην Ελλάδα και οι λειτουργίες των οικοσυστημάτων που αυτή υποστηρίζει, δηλαδή το φυσικό κεφάλαιο της χώρας, προστατεύονται. Η προστασία αυτή επιβάλλεται από την εγγενή αξία της βιοποικιλότητας αλλά και την ουσιαστική συμμετοχή της στην ευμάρεια και την οικονομική ευημερία και αποβλέπει στην αποτροπή καταστρεπτικών αλλαγών που προκαλούνται από την απώλεια βιοποικιλότητας. Στο πλαίσιο αυτό, αναδεικνύεται η αξία των λειτουργιών των οικοσυστημάτων, ενώ αποκαθίστανται οι λειτουργίες που έχουν υποβαθμιστεί.

Μεταξύ των κυριότερων προκλήσεων της δημόσιας διοίκησης για την υλοποίηση του στόχου της διατήρησης και την ανάσχεση της απώλειας της βιοποικιλότητας, περιλαμβάνονται: η διασφάλιση της συμβατότητας αναπτυξιακού σχεδιασμού και προγραμμάτων με τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, η αύξηση της γνώσης με εφαρμογή προγραμμάτων συστηματικής παρακολούθησης της κατάστασης και των τάσεων των επιμέρους στοιχείων της βιοποικιλότητας, τη διατήρηση, διαχείριση και αποκατάσταση της βιοποικιλότητας και εκτός των προστατευόμενων περιοχών, την ανάληψη δράσεων για μείωση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στη βιοποικιλότητα, τη σύνταξη δασικών χαρτών, κατάρτιση δασολογίου, ολοκλήρωση του εδαφολογικού χάρτη της χώρας, κατάρτιση χάρτη χρήσεων γης και ολοκλήρωση του Εθνικού Κτηματολογίου.

Σκοπός της Στρατηγικής για τη βιοποικιλότητα είναι η ανάσχεση της απώλειας βιοποικιλότητας και της υποβάθμισης των λειτουργιών των οικοσυστημάτων της Ελλάδας, μέχρι το 2026, η αποκατάστασή τους, όπου χρειάζεται και δύναται, η ανάδειξη της βιοποικιλότητας ως εθνικό κεφάλαιο, όπως και η εντατικοποίηση της συμβολής της Ελλάδας στην αποτροπή απώλειας βιοποικιλότητας παγκοσμίως.

Χρονικός ορίζοντας της Εθνικής Στρατηγικής είναι η δεκαπενταετία 2014 – 2029, αλλά ταυτόχρονα τίθενται οι βάσεις και δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για δράσεις και πέραν αυτού του ορίζοντα. Το Πρόγραμμα Δράστης έχει πενταετή διάρκεια και εξειδικεύει τους 13 γενικούς στόχους της Στρατηγικής σε 39 ειδικούς στόχους και  150 επιμέρους Ενέργειες – Δράσεις.

Σημειώνεται ότι στο πλαίσιο του Γενικού στόχου «ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΣ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΝ ΤΟΜΕΑΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑΣ – ΘΕΣΠΙΣΗ ΚΙΝΗΤΡΩΝ» το Πρόγραμμα Δράσης περιλαμβάνει ως ειδικούς Στόχους την «Αποτελεσματικότερη ενσωμάτωση των στόχων διατήρησης της βιοποικιλότητας σε όλα τα επίπεδα χωρικού σχεδιασμού» με επιμέρους ενέργειες που αφορούν στην τροφοδότηση με τα εκάστοτε δεδομένα αξιολόγησης της κατάστασης διατήρησης της βιοποικιλότητας των διαφόρων επίπεδων του χωρικού σχεδιασμού και την «Ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων μεγάλων έργων υποδομής» με επιμέρους ενέργειες που αφορούν στην ανάπτυξη πλαισίου εφαρμογής αντισταθμιστικών μέτρων, την προώθηση και αξιολόγηση πράσινων υποδομών, κ.λπ.